DOMOWE ZABAWY SENSORYCZNE

 

Przedstawiamy propozycje domowych zabaw sensorycznych. Zabawy mają na celu stymulowanie zmysłów, rozwijanie kreatywności, a przede wszystkim dobrą zabawę. Zachęcamy do dowolnej modyfikacji zabaw, biorąc pod uwagę, jakie materiały posiadacie w domu, z czego możecie skorzystać lub co sprawi Waszemu dziecku radość. Zabawy dostosowujcie do możliwości oraz zainteresowań dziecka.
 
Przydać się mogą wszystkie materiały recyklingowe ( rolki po papierze, pudełka większe i mniejsze po herbacie, pojemniki), produkty spożywcze, materiały plastyczne. Wszystko to, co znajdziecie w domu i będzie bezpieczne. Możecie łączyć propozycje zabaw i tworzyć własne scenariusze. To zależy tylko od Waszej wyobraźni. Pozwólcie dziecku modyfikować zabawy, sprawi mu to ogromną radość.
 

ŻYCZYMY DOBREJ ZABAWY, PAMIĘTAJCIE O BEZPIECZEŃSTWIE!


ZABAWY NA SPACERZE DO LASU
Zabawy poprawiające prawidłowe dotlenienie organizmu, koordynację wzrokowo- ruchową, równowagę, spostrzegawczość oraz celność.

ĆWICZENIA ODDECHOWE
Ćwiczenia polegające na głębokim wdechu z uniesieniem rak do góry, poczym wydech powolny z równoczesnym opuszczaniem rąk (uwaga należy zwrócić uwagę na długość wydechu i powtórzeń około pięciu aby nie dopuścić do przewentylowania dziecka).

Do kolejnych ćwiczeń z rodzicami i rodzeństwem należy zebrać w lesie szyszki i kilka prostych patyczków.

RZUTY DO CELU SZYSZKAMI
Możemy narysować koło na ścieżce, celujemy do niego szyszkami z odległości około 2 metrów, druga wersja to celowanie do drzewa oddalonego około 2 metrów. Możemy zabawę przeprowadzić w formie zawodów z policzeniem ile celnych rzutów wykonali poszczególni zawodnicy.

SKOKI
Układamy na ścieżce patyczki około 5- 6 sztuk. Odległość między patykami powinna być taka, aby zmieściły się stopy. Zadaniem jest przeskakiwanie miedzy patyczkami do przodu, do tyłu obunóż, na jednej nodze. Wygrywa ta osoba która wykona zadanie najdokładniej, przeskoczy miedzy wszystkimi szczebelkami nie nadeptując na nie.

WIATRACZKI
Biegamy i rączkami kręcimy jak wiatrakami lub obie raczki równocześnie.

SKOKI ZAJĄCZKA
Rysujemy patykiem na ścieżce kilka połączonych kwadratów i skaczemy miedzy kafelkami w różnych kierunkach.
 
Życzę miłego spędzenia czasu na spacerze, dużo dobrego ruchu oraz dotlenienia organizmu.
 

 

ZABAWY W MIERZENIE POKOJU
Dziecko mierzy długość lub szerokość pokoju, czy odległość na przykład od stołu do kanapy
chodząc stopa za stopą.
 
RZUTY DO TARCZY
Potrzebne: miska, kosz na zabawki, woreczki, piłeczki.
Na spodzie miski lub kosza naklejamy tarczę, na przykład z samoprzylepnego papieru kolorowego. Wystarczy nakleić znak x lub plasterek, mniej więcej na środku miski lub pojemnika. Ustawiamy tarczę w bezpiecznym miejscu wyznaczonym przez rodzica Rzucamy do tarczy, woreczkami, piłeczkami. Jeśli nie masz woreczków lub piłeczek, to wykorzystaj na przykład skarpetki zwinięte w kulkę.
 
DYKTANDO Z CHODZENIA
Rodzic wydaje komendy słowne, według których dziecko porusza się po pokoju. Na przykład: dwa kroki do przodu, jeden w prawo, dwa kroki w lewo i tak dalej.
 
ZABAWA W ZESPÓŁ MUZYCZNY
Włączamy ulubioną piosenkę i bawimy się w rytmiczne klaskanie, wybijanie dłońmi rytmu w podłogę, uda, kanapę (różne podłoża, faktury).

MALOWANIE ŁĄKI LUB AUTA Zabawa w stemplowanie palcami.
Potrzebne: kartka, farby
Spróbuj namalować obrazek maczając w farbach palce i stawiając palcami stempelki na kartce.
 
SKOK W DAL
Potrzebna na przykład skakanka, woreczki
Kładziemy skakankę na podłodze. To nasza linia, z której będziemy skakać w dal. Skaczemy, zaznaczając każdy kolejny skok. Możemy kłaść na podłodze woreczek lub inną miękką rzecz. Ważne: najlepiej skakać bez kapci i skarpet na podłodze lub na dywanie, który nie przesuwa się. Dbamy, żeby się nie poślizgnąć! Nie układamy na linii skoku żadnych zabawek, żeby na nie nie skoczyć, nie potknąć się, nie uszkodzić stopy.

Proponuję kilka zabaw wzmacniających stabilizację centralną oraz stymulujących proprioceptywnie – co wycisza, zmniejsza pobudliwość - czyli jest bezcenne na dzisiejszą chwilę.
 
PACZKA
Co będzie potrzebne:
mama, tata lub rodzeństwo
Sposób zabawy:
Dorosły klęczy naprzeciw dziecka, dziecko siedzi skulone na podłodze udając zawiniętą paczkę. Mocno ściska ręce i nogi. Dorosły próbuje rozpakować paczkę odciągając ręce i nogi swojej pociechy. Należy przyjąć zasadę, że raz odklejona ręka lub noga nie może już wrócić na swoje miejsce.
Nie przesadzamy z siłą. Paczka jest rozpakowana kiedy wszystkie części ciała leżą na podłodze.

SPYCHACZ
Co będzie potrzebne:
mama, tata lub rodzeństwo
Sposób zabawy:
Dorosły i dziecko siedzą na podłodze odwróceni do siebie plecami. Dorosły przepycha dziecko do przodu na podłodze. Potem zmiana ról. Dorosły ustępuje wówczas, gdy poczuje, że dziecko użyło do tej zabawy całej swojej siły.

KAMIEŃ I WIATR
Co będzie potrzebne:
mama, tata lub rodzeństwo
Sposób zabawy:
Dziecko leży na plecach na podłodze. Dorosły próbuje przetoczyć dziecko na brzuch, a następnie z powrotem na plecy, a dziecko próbuje mu na to nie pozwolić. Aby ułatwić zrozumienie mów dziecku (nie daj się zepchnąć, wieje mocny wiatr, a ty jesteś ciężkim kamieniem). Dorosły ma znacznie więcej siły, ale nie powinien zbyt szybko wygrać w tej zabawie.
Zabawę w kamień można przeprowadzić we wszelkich pozycjach (im mniejsza płaszczyzna podparcia tym trudniej).  Dziecko zamienia się w kamień gdy siedzi, klęczy, stoi na czworaka, a rodzic dostosowując swoją siłę do możliwości dziecka próbuje je przesunąć (nie chodzi o szybkie pchnięcie, tylko jednostajny, powoli narastający nacisk na różne strony ciała). Dziecko jak kamień pozostaje w miejscu. Można zmienić się rolami.

PLECAK
Co będzie potrzebne:
Mama lub tata
Sposób zabawy :
Dziecko wspina się na plecy dorosłego, który stoi w klęku podpartym (na czworaka). Zaczepia się o dorosłego jakby było plecakiem, dorosły kołysze się na boki, do przodu, do tyłu, próbuje nawet wstawać, tak jakby chciał zrzucić dziecko, które mocno się przytrzymuje i pozostaje cały czas na plecach rodzica.

RYDWAN
Co będzie potrzebne:
mama lub tata, koc
Sposób zabawy :
Na podłodze kładziemy koc, dziecko siada na jego końcu (ręce dziecka próbują nie łapać się koca),  rodzic chwyta za końce koca z drugiej strony i ciągnie dziecko po podłodze. Uwaga podczas rozpoczynania, żeby nie pociągnąć zbyt gwałtownie i nie wywrócić dziecka. W łatwiejszej wersji można położyć się na kocu na plecach lub na brzuchu.

RAZ, DWA, TRZY BABA- JAGA PATRZY
Co będzie potrzebne:
Mama, tata, rodzeństwo
Sposób zabawy :
Rodzic jest przysłowiową Baba-Jagą, stojącą tyłem do poruszającego się dziecka (dzieci). Określamy sposób poruszania się: stopa za stopą, skacząc na prawej nodze, tyłem, bokiem ( można samemu wymyśleć sposób poruszania się). Gdy Baba-Jaga wypowiada słowa „raz dwa trzy Baba-jaga patrzy” odwraca się, a dziecko ma w tym momencie zatrzymać się bez ruchu w rozmaitych pozach. Baba-Jaga przygląda się czy dziecko potrafi utrzymać nieruchomą pozycję. Kto się poruszy dostaje jakieś zadanie  na przykład 5 przysiadów, pompek, podskoków, odśpiewanie piosenki, recytacja wierszyka. Zakończenie po dojściu do Baba-Jagi.

MUMIA
Co będzie potrzebne:
mama lub tata, bandaż elastyczny
Sposób zabawy :
Zawijamy dziecko bandażem elastycznym. Nie za mocno, dostosowujemy siłę do informacji dziecka, jesteśmy bardzo uważni na jego uwagi. SZYJA I GŁOWA ZOSTAJĄ SWOBODNE !!!. Możemy zawinąć ręce wzdłuż tułowia lub zawijać pojedyncze części ciała- ręce, nogi (utrwalając prawa, lewa) wówczas dziecko usiłuje się samo rozwiązać. Na koniec dziecko zwija bandaż w rulonik - świetna praca sprawności manualnej.

HOT DOG/ NALEŚNIK
Co będzie potrzebne:
Koc, kołdra,  mata do ćwiczeń lub folia bąbelkowa, mama, tata lub rodzeństwo.
Sposób zabawy :
Połóż koc, na podłodze i powiedz dziecku, że będziesz robić „hot dogi”. Niech dziecko położy się na jednym z końców koca. Koc nie zakrywa żadnej części twarzy. Zawijaj tak długo, aż owiniesz dziecko całym kocem. A następnie zacznij uciskać jak przy masażu i wymyślajcie, na przykład: smaruję keczupem plecy hot doga, a teraz trochę musztardy na rękę. Mów, którą część ciała smarujesz w danej chwili. Delikatnie  pociągnij koniec koca, tak aby dziecko się z niego wytoczyło. Z pewnością zacznie się śmiać. Dla odmiany można też zawijać naleśniki.
 
Bardzo korzystne są wszelkiego rodzaju masażyki. Mocne masowanie dziecka różnymi preferowanymi przez niego fakturami (nogi, ręce, plecy). Dociskanie, oklepywanie, wałkowanie dużą piłką, może być też piłka plażowa, wałkowanie butelkami wypełnionymi wodą o różnej temperaturze (zimna i ciepła). Mocniejsze przytulenie dziecka (niedźwiedzi uścisk).

Miłej zabawy!

                                                                                                                                                                              Agnieszka Łaszczyk- Ziętara

ZABAWA WZMACNIAJĄCA OBRĘCZ BARKOWĄ, PROSTOWNIKI GRZBIETU I MIĘŚNIE POŚLADKOWE WIELKIE, KOORDYNACJĘ RUCHOWĄ
Potrzebujemy:
przedmiot do przewożenia (woreczek)
Wykonanie:
Dziecko przyjmuje pozycje czworaczą, mama lub tata chwyta dziecko na wysokości ud i poleca aby dziecko przemieszczało się na wyprostowanych rączkach do przodu jak taczka. Możemy położyć na pleckach dziecka woreczek lub inną rzecz która musi przewieźć na taczce w określone miejsce.

WZMACNIANIE MIĘŚNI OBRĘCZY BARKOWEJ I KOŃCZYN GÓRNYCH
Potrzebujemy:
zakręcane butelki po jogurtach, słoiki po kremach lub inne zakręcane pudełka, sypkie suche produkty, małe przedmioty
Wykonanie:
Do pudełek z zakrętkami chowamy: koraliki, guziki, kasztany, suchy makaron, fasolka. Dziecko ma za zadanie odkręcić pudełko i sprawdzić co jest schowane (pudełko musi być zamknięte mocno tak aby trzeba włożyć wysiłek w jego odkręcenie).

ZABAWA NA STYMULACJĘ DOTYKOWĄ, ROZPOZNAWANIE KSZTAŁTÓW ZA POMOCĄ DOTYKU
Potrzebujemy:
miska, sypkie produkty, małe zabawki
Wykonanie:
Do miski wkładamy makarony, fasolę, groch, kasztany  i inne drobne przedmioty na przykład małe autko lub inną drobną zabaweczkę. Zadaniem dziecka jest odnalezienie tej zabawki. Można zabawę utrudnić zakrywając dziecku oczy.

ZABAWA NA KOORDYNACJĘ RUCHOWĄ, PLANOWANIE I WZMOCNIENIE OBRĘCZY BARKOWEJ
Zabawa z drugą osoba w łapki. Ważne, aby podczas zabawy rączki dziecka były na wysokości klatki piersiowej.

ZABAWA NA KOORDYNACJĘ RUCHOWĄ, RÓWNOWAGĘ, WZMACNIAJĄCA MIĘŚNIE POSTURALNE ORAZ KOŃCZYN DOLNYCH I OBRĘCZY BARKOWEJ
Bierze w niej udział cala rodzina z dzieckiem. Poruszamy się po podłodze jak: kraby, pająki, kaczuszki, żabki.

ZABAWA NA KOORDYNACJĘ RUCHOWĄ
Potrzebujemy:
folia bąbelkowa, jaśki
Wykonanie:
Zabawa polega na turlaniu się po podłodze, ważne aby obroty były zarówno w prawo jak i w lewo i w miarę po linii prostej, do określonego celu.

ZABAWA NA WZMOCNIENIE MIĘŚNI BRZUCHA
Potrzebujemy:
małe autko, piłeczka lub kółeczko
Wykonanie:
Dziecko leży na plecach na podłodze, nogi ma ugięte w kolach, stopy oparte o podłoże, rodzic może pomóc i przytrzymać kolana. Na hasło budujemy mosty, dziecko podnosi wysoko biodra do góry i przesuwa pod mostem zabawkę.
 

PODWODNE POSZUKIWANIE SKARBU
Potrzebujemy:
miska z wodą, opaska na oczy, drobne przedmioty (guziki, monety), rozmaite morskie znaleziska (muszle, kamyki)
Wykonanie:
Marzeniem każdego dziecka jest odnalezienie choćby raz skarbu. Do miski nalewamy wodę. Wrzucamy drobne przedmioty. Dziecku zakładamy opaskę na oczy i rozpoczynamy poszukiwanie skarbów. Dziecko rękoma szuka przedmiotów w wodzie. Opisuje je i zgaduje co to jest za rzecz.
 
PODRÓŻ STOPAMI
Potrzebujemy:
ręcznik, worek na śmieci, papier A4, tektura, resztki materiału, opaska na oczy
Wykonanie:
Budujemy ulicę do dotykania naszych stóp. Dotykamy z dzieckiem rękoma przygotowane materiały. Następnie tworzymy razem z dzieckiem „ulicę dotykową”.
Zakładamy dziecku opaskę na oczy i pomagając przechodzimy stopami „ulicę dotykową”.
 
ÓSEMKI I TRÓJKĄTY
Potrzebujemy:
przedmioty nie są potrzebne
Wykonanie:
Dziecko staje na jednej nodze, a drugą rysuje w powietrzu ósemki ( mogą być figury geometryczne). Przeciwległa ręka jednocześnie rysuje taką samą ósemkę jak noga.
 
ŻÓŁW
Potrzebujemy:
poduszki
Wykonanie:
Dziecko w klęku podpartym z poduszką umieszczoną na plecach przemieszcza się po pokoju.
Stara się utrzymać poduszkę na plecach.
 
IDZIEMY PŁYWAĆ
Potrzebujemy:
ręczniki lub chusty, miejsce na podłodze
Wykonanie:
Leżąc na brzuchu na podłodze, dziecko naśladuje ruchy pływaka. Skoordynowanymi ruchami rąk i nóg dziecko naśladuje różne style pływania. Po wykonaniu ćwiczenia wręczamy dziecku ręcznik , prosząc o staranne „wysuszenie” swojego ciała. Instruujemy je, jakie części ciała ma  wycierać.
 
HOT DOG
Potrzebujemy:
ręczniki, miejsce na podłodze.
Wykonanie:
Dziecko zawijamy w duży ręcznik. Prosimy o przeturlanie się z jednego miejsca do drugiego. Możemy utworzyć turlającą się grupę dwojga dzieci poruszającą się w jednym tempie i jednym kierunku.
          

                                                                                                                                 Karolina Stablewska

ZABAWY Z KLIPSAMI BIELIŹNIANYMI
Potrzebujemy:
klipsy bieliźniane
Wykonanie:
„Tipsy”, klipsy (najlepiej o różnych kolorach, z żelową podkładką, niezbyt ścisłe) przypinamy na paluszkach dziecka (przy okazji wymieniając ich nazwy, czy kolory klipsów, starsze prosimy o samodzielne nazywanie, prosimy o samodzielne pozdejmowanie. Jeśli dziecko jest wrażliwsze czuciowo, przypinamy klipsy pojedynczo na każdy z palców.
Przypinamy klipsy na ubraniu dziecka z nazywaniem części ciała (nazywa rodzic lub dziecko), także z tyłu, ale w zasięgu ruchu ręki, prosimy o samodzielne pościąganie, potem przypięcie na ubraniu dorosłego.
Dziecko ściska (rozkłada dolną stronę klipsa) z użyciem kciuka i palca wskazującego, środkowego, serdecznego  (ewentualnie, co trudne, także małego).
Budowle z klipsów- dziecko łączy klipsy w łańcuch, robi z nich kwadrat, trójkąt, inne budowle.
„Korona”- przypinanie klipsów na brzegu okrągłego naczynia, pudełka (w przypadku dzieci starszych możemy równocześnie ćwiczyć zapamiętywanie podając krótszą lub dłuższą kolejność, sekwencję kolorystyczną klipsów).
„Klipsy-szczypce”- zbieranie klipsami korali, papierowych kuleczek do pojemnika, można w tej funkcji użyć także innych szczypiec (na przykład do sałat) i zbierać większe przedmioty.
Zabawy te pobudzają czucie głębokie, ćwiczą sprawność manualną, schemat ciała, planowanie ruchowe.
 
ZABAWY Z BALONEM
Potrzebujemy:
balon, sznurek, papierowy rulon
Wykonanie:
Rzucanie- łapanie do siebie balonu oburącz, zmiana odległości między grającymi osobami (aktywność zwłaszcza dla dzieci młodszych).
Odbijanie balonu przez dziecko na różne sposoby, oburącz, jedną ręką, naprzemiennie raz jedną, raz drugą,  (niektóre dzieci dodatkowo motywuje formuła konkursu- zliczanie punktów, bicie rekordów).
Odbijanie balonu wiszącego na sznurku z użyciem papierowego rulonu (ze środka rolki ręczników papierowych), balon może być wysoko utrzymywany przez dorosłego lub podwieszony (do lampy czy na drążku do ćwiczeń), balon wiszący na odpowiednio dobranej wysokości dziecko może również odbijać nogami (obunóż, raz jedna, raz drugą nogą).
„Transportowanie balonu”- dziecko trzyma balon nad głową w wyciągniętych rękach i ma przenieść go w wyznaczony przez dorosłego punkt, balon pomiędzy kolanami lub kostkami nóg,  dziecko dostarcza go w formie podskoków. Alternatywna wersja- utrzymywanie balonu w rękach nad głową lub pomiędzy kolanami czy kostkami i przemieszczanie się przez długość pokoju na leżąco w formie turlania się.
Podrzucanie balonu w górę i przed złapaniem: klaśnięcie (1, 2, 3 razy), klepnięcie się w uda, wzięcie się pod boki, skrzyżowanie rąk na klatce piersiowej (starsze dzieci mogą wykonywać bardziej złożone sekwencje, podrzuć- klaśnij, weź się pod boki, złap).
Balon wypełniamy mąką (optymalnie ziemniaczaną), następnie dziecko ugniata go na różne sposoby (placek, wałek).
Zabawy te wspomagają rozwój wszystkich aspektów ruchów oczu, koordynacji obustronnej, koordynacji wzrokowo- ruchowej, schemat ciała, aktywują czucie głębokie.
 
ZABAWY Z WODĄ
Potrzebujemy:
ręcznik papierowy, kubeczki, butelka, płatki musli, miska, garnek, gąbki
Wykonanie:
W trakcie mycia rąk (zalecane jest użycie do tego celu miękkiej szczoteczki), puszczanie na dłonie strumienia wody o różnej sile, temperaturze (ale tej dobrze tolerowanej przez dziecko), następnie na rozłożonym ręczniku papierowym odciskanie niewidzialnej ręki (palce rozłożone), oglądanie pod światło. Mokry odcisk można robić od wewnętrznej i zewnętrznej strony dłoni.  Wkładanie do kubeczka z wodą każdego palca dłoni po kolei, potem dokładne wycieranie poszczególnych palców małym ręcznikiem.
Wlać wodę do przezroczystej butelki, wsypać trochę płatków typu musli, dziecko trzyma butelkę między dłońmi (dno przylega do jednej, zakrętka do drugiej) i ustawia tak trzymaną butelkę w pionie, następnie przekręca ją do góry nogami przyglądając się spadającym płatkom (ruchy pronacyjno- supinacyjne przedramion).
„Wodny bębenek”- wlać do umywalki, miski, dużego garnka trochę wody, na jej powierzchni dziecko wyklepuje rytmy, samodzielnie wymyślane, odtwarzane po dorosłym, pod dyktando (raz-raz, dwa-raz).
„Kubeczkowa sztafeta”- ustawiamy w szeregu kilka kubeczków (z uszkami i bez), nalewamy wodę do pierwszego z nich, a zadaniem dziecka jest przelewanie wody do każdego kubka po kolei, tak aby w ostatnim było jej tyle samo.
Do wody (podczas kąpieli) wrzucamy gąbki, szmatki i prosimy dziecko o ich jak najlepsze wyciśnięcie
Zabawy te stymulują czucie w obrębie dłoni, sprawność manualną.

MALOWANKA ZAPACHOWA
Potrzebujemy:
Wybieramy wraz z dzieckiem, na podstawie jego preferencji, kilka zapachów ( wyboru można dokonywać spośród posiadanych w domu ziół, przyprawy, olejków eterycznych, żelków smakowych).
Wykonanie:
Każdą z wybranych woni rozpuszczamy w niewielkiej ilości wody w oddzielnych kubeczkach. Następnie dodajemy wybrane przez dziecko kolory farb do poszczególnych kubeczków, można także dodać trochę kleju (konsystencja całości powinna być nieco zagęszczona). Dziecko maluje pędzlem kartki przy użyciu przygotowanej mikstury. Może malować każda barwą osobną kartkę lub pomalować karton w różnobarwne pasy. Gdy malowanka będzie już sucha, dziecko może pocierać opuszkami palca stronę, aby ponownie poczuć zapach.
Dzieci starsze mogą przy okazji uczyć się nazw zapachów, z zamkniętymi lub zawiązanymi oczami rozpoznawać i nazywać zapach, przypominać sobie kolor kartki po której został rozprowadzony, układać zapachy, kolory według podanej sekwencji.
Zabawa oddziałuje na zmysł węchu, wzroku oraz dotyku.
 
CIASTO Z NIESPODZIANKĄ
Potrzebujemy:
Można posłużyć się w tej zabawie plasteliną typu Play-Doh lub, co bardziej wskazane w przypadku dzieci młodszych czy lubiących brać przedmioty do buzi, ciastem, które dziecko wyrabia razem z rodzicem.
Wykonanie:
Z ciasta lepimy wspólnie kuleczki, a następnie rodzic chowa w nich drobne przedmioty (np. guzik, koralik, klocek lego, spinacz do papieru, gumkę recepturkę, ewentualnie cukierek). Dziecko ma wyciągnąć schowane obiekty, a potem zrobić podobną niespodziankę rodzicowi (dziecko chowa, rodzic odnajduje). Z pozostałych po wyszukiwaniu resztek ciasta można spróbować wykonać z dzieckiem „ grad „ - malutkie kuleczki lepione ruchami kciuka i palca wskazującego, lub łatwiejszą zabawę- rwanie ciasta na drobne kawałki, również kciukiem i palcem wskazującym.
Zabawa rozwija manipulację, zmysł dotyku, aktywuje czucie głębokie (co pomaga w rozładowaniu frustracji).
 
DOTYKOWA ZGADYWANKA
Potrzebujemy:
pudełko po butach, worek, różne przedmioty.
Wykonanie:
Do pudełka po butach (z przykrywka i wyciętym otworem w bocznej ściance) lub worka na kapcie wkładamy wybrane przez dziecko przedmioty codziennego użytku, które powinno nie tylko obejrzeć ale i poznać dotykowo. Dziecko wkłada jedną rękę lub obie jednocześnie do pudełka lub worka i bez patrzenia mówi, jaki przedmiot trzyma w dłoni (grzebień ,długopis, szczoteczkę do zębów, klucze), za każdy prawidłowo rozpoznany może zbierać punkty. Trudniejszą wersją (dla starszych dzieci) może być wyciąganie danego przedmiotu, rozpoznawanie przedmiotów włożonych do pojemnika przez rodzica, bez ich wcześniejszego oglądania. Zabawa rozwija zmysł dotyku oraz  wyobraźnię wizualną.
 
DOMOWY TOR PRZESZKÓD
Potrzebujemy:
sprzęty domowe
Wykonanie:
Ustalamy z dzieckiem trasę i sposób pokonania toru, w którym role przeszkód mogą pełnić krzesła (można przejść pod krzesłem lub po nim, przeczołgać się), stół , inne domowe sprzęty, które należy omijać lub okrążać. Taki tor przeszkód można tez pokonywać tyłem , zmieniać kolejność przeszkód na trasie. Im dziecko starsze tym tor przeszkód może być dłuższy i wymagający większej sprawności, można rozpiąć taśmę lub sznurek między meblami, a dziecko nie powinno go dotknąć (będzie to wymagało pochylenia się czy wysokiego uniesienia nogi).
Zabawa rozwija planowanie ruchowe oraz sprawność motoryczną.
 
MODEL
Potrzebujemy:
lustro
Wykonanie:
Stajemy z dzieckiem przed dużym lustrem (jakie często mamy w przedpokojowych szafach) i naprzemiennie, raz dziecko, raz rodzic, przybieramy rozmaite pozy, które drugi uczestnik zabawy ma odtworzyć. W wersji trudniejszej kilka póz, ruchów do odtworzenia.
Inną forma tej zabawy, szczególnie mogącą spodobać się dziewczynkom, będzie „tworzenie kolekcji” przebieranie się lub tylko dobieranie dodatków do aktualnego stroju (szalika, butów, kamizelki, biżuterii). Proszenie dziecka by opisało słowami jaki strój dla siebie zaprojektowało, młodsze, by opisało swój wygląd stojąc przed lustrem.
Zabawa wspomaga rozwój planowania ruchowego, umiejętności samoobsługowe, może rozwijać tolerancję wrażeń dotykowych.
 
ZABAWY Z LINĄ
Potrzebujemy:
Dowolnie: linę, sznurek, skakankę.
Wykonanie:
Linę, sznurek czy dłuższą skakankę układamy w różne wzory (stopień ich złożoności uzależniając od wieku i sprawności dziecka), prosimy by chodziło po nich stopa za stopą, krzyżykiem (jedna z nóg stawiana jest po jednej stronie liny, kolejna po przeciwnej), na palcach, na piętach. U dzieci młodszych można przy tej okazji, przez układanie liny w odpowiednie kształty, utrwalać nazwy figur geometrycznych (koło, kwadrat, trójkąt), u starszych nazwy cyfr i liter (wiele da się ułożyć z jednej liny). Ścieżki do przejścia może układać dorosły lub samo dziecko. Kształt można następnie rysować palcem na plecach dziecka, poprosić o jego nazwanie i narysowanie na kartonie.
Linę układamy prosto na podłodze (optymalnie na dywanie, co minimalizuje ewentualność poślizgnięcia się) i bawimy się w przeskakiwanie- konikiem, obunóż, na jednej nodze, do przodu-do tyłu, określoną ilość razy, dostosowując do wieku oraz umiejętności ruchowych dziecka.
Linę układamy w kształt koła i prosimy by dziecko umieszczało w jego wnętrzu dane części ciała (lub odtwarzało po dorosłym) na przykład łokieć, stopę, dłoń, rękę do łokcia, rękę z jednej strony ciała i nogę z drugiej.
Zabawy te ćwiczą równowagę, planowanie ruchowe, koordynację ruchową, wyobraźnię przestrzenną, mogą wspomagać zapamiętywanie graficznych wzorców liter i cyfr, nazw części ciała.
 
ZABAWY Z CHUSTECZKĄ
Potrzebujemy:
Dowolnie: chusteczkę, apaszkę, szalik
Wykonanie:
Chusteczkę, apaszkę lub szalik składamy w kostkę (nieco starsze dziecko prosimy, by samo to zrobiło) i prosimy o przytrzymanie jej brodą (przywiedzioną do szyi), w zgięciu łokcia, kolana, włożenie pod pachę.
Zawiązujemy chustkę na różnych częściach ciała dziecka mniej przez nie rozpoznawanych (przedramię, ramię, nadgarstek, łydka, udo, kostka, czoło) przy okazji mówiąc jej nazwę. Dziecko samo rozwiązuje chustkę.
U dzieci starszych można włączyć nazwy stron ciała (prawa, lewa), poprosić by dziecko zawiązało chustkę na danej części ciała dorosłego.
Prosimy, by dziecko na niby wytarło chusteczką daną część ciała lub by wytarło się jak po wyjściu z kąpieli (całe ciało) ale w nietypowych pozycjach, na przykład klęcząc, na siedząco, na leżąco, na brzuchu, plecach.
Prosimy dziecko o machanie (robienie wiatru) chustką trzymaną nad głową, przed sobą, z boku ciała dużymi okrężnymi ruchami rąk w barkach (po stronie prawej i lewej).
Prosimy dziecko o zwinięcie chusteczki w rulon, mniejszej chustki- zgniecenie tak, by mieściła się w złożonych dłoniach, niech dziecko udaje ruchy prania chusteczki, a potem strzepywania trzymając za dwa rogi. Zabawy te rozwijają schemat ciała, czucie siebie, planowanie ruchowe, sprawność manualną.

                                                                                                                                                                          Ewa Grzybowska

MEMORY SŁUCHOWE, GRZECHOTKI
Potrzebujemy:
rurki po papierowym ręczniku kuchennym, jednakowe opakowania na przykład po jajkach niespodziankach, opakowania po jogurtach z zakrętką, inne dowolne opakowania, do wypełnienia: mąka, ryż, kasza, fasola, groch, pieprz w kulkach, goździki, makaron lub inne dowolne drobne przedmioty ( guziki, monety).
Wykonanie:
Do pojemniczków wsypujemy zawartość, tworząc pary, do dwóch taką samą ilość tego samego wypełnienia. Rurki papierowe możesz przeciąć na 2 lub 4 części, dobrze je zaklej. Pojemniki dobrze zamknij. Przygotowujemy w ten sposób dowolna ilość par. Dziecko może pojemniki ozdobić według własnego pomysłu, okleić, pomalować.
Po przygotowaniu pojemniczków, mamy gotowe memory słuchowe. Dziecko szuka par wysłuchując, które pojemniki mają takie samo brzmienie. Można je również wykorzystać jako grzechotki, do zabaw przy muzyce.
 

SENSORYCZNE LITERKI
Potrzebujemy:
blok techniczny, klej, materiały do wyklejenia liter - to co znajdziecie w domu( kasze, ryż, waciki, patyczki, koraliki).
Wykonanie:
Kartkę z bloku technicznego tniemy na 4 części. Na każdej piszemy litrę, którą dziecko wykleja przygotowanymi materiałami.  Można również wykleić literkę plasteliną i wciskać w plastelinę na przykład ryż. Każda literka może mieć inną fakturę, dziecko może po niej wodzić palcem, zgodnie z kierunkiem pisania. W czasie tworzenia liter, możecie wymyślać słowa na daną literę, zastanawiać się w jakich wyrazach ta litera występuje, uruchomić wyobraźnię i wymyślać do czego dana litera jest podobna (litera S wygląda jak wąż).
 
TUNEL Z KRZESEŁ
Potrzebujemy:
krzesła, koc.
Wykonanie :
Ustawcie krzesła jedno za drugim. Możesz nakryć je kocem, aby rozbudzić zmysły dziecka. Możecie połączyć tą zabawę z transportowaniem przedmiotów z zabawy SAMOCHÓD DOSTAWCZY lub z ZABAWĄ KLAMERKOWĄ ( dziecko z jednej strony przyczepia klamerki do swojego ubrania, transportuje je przez tunel, z drugiej strony przyczepia je na przykład do sznurka przywiązanego do krzesła).

ŚCIEŻKA SENSORYCZNA
Potrzebujemy:
poduszki, różne faktury materiałów ( wycieraczka, ręcznik, folia bąbelkowa).
Wykonanie:
Możecie bawić się w chodzenie na paluszkach, na piętach, udając chód różnych zwierząt. Dziecko może również turlać się po ścieżce.
Ważne, żeby ścieżka znajdowała się na bezpiecznym podłożu, aby dziecko się nie poślizgnęło ( najlepiej ułożyć ścieżkę na dywanie).
 
KLAMERKOWE ZABAWY
Potrzebujemy:
klamerki bieliźniane, sznurek, skakanka, pudełko, opaska na oczy lub chustka.
Wykonanie:
Dowolne klamerki bieliźniane dziecko przyczepia do sznurka, skakanki, pudełka.
SEKWENCJE – przypinanie według podanej sekwencji ( zielony, zółty, czerwony, zielony, żółty, czerwony). 
SŁONECZKO – przypinanie do koła wyciętego z bloku technicznego, tworząc promienie słońca.
ZGADYWANKI – dziecko zakłada opaskę na oczy, rodzic delikatnie przypina klamerki do jego ubrania: skarpetek, bluzki, spodenek. Dziecko mówi część ciała oraz stronę, którą czuje, na przykład prawy łokieć, lewe kolano, prawa stopa. Po przyczepieniu klamerek dziecko samodzielnie musi je z siebie zdjąć.
RĘCE ROBOTA–  do tej zabawy można wykorzystać klamerki z gumowym wykończeniem. Zakładamy klamerki na palce dziecka ( na paznokcie), nazywając palce ( kciuk, wskazujący, środkowy, serdeczny, mały) lub je licząc. Po założeniu możecie spróbować podać sobie dłoń, poodbijać piłkę lub balon. Pamiętajcie, nie każde dziecko będzie chciało wziąć udział w tej zabawie. Niektóre, mogą poprosić o zdjęcie już po założeniu klamerki na pierwszy palec, a inne chętnie będą odbijać balon w założonych klamerkach.
SZCZYPCE – dziecko przenosi  różne przedmioty za pomocą spinaczy (drobne zabawki, koraliki, pomponiki).

SAMOCHÓD DOSTAWCZY
Potrzebujemy:
kocyk, miejsce na podłodze.
Wykonanie:
Bawimy się w samochód dostawczy, który musi dostarczyć towar do innego pokoju. Dziecko kładzie się na kocyku na brzuchu, na plecach przewozi towar, samochód ma przedni napęd i porusza się dzięki sile rąk. Dziecko może transportować przeróżne zabawki, segregując je według koloru do rozłożonych na podłodze różnokolorowych kartek.
Możecie również przewozić towary wykonując taczkę. Dziecko kładzie się na podłodze na brzuchu, rodzic lekko unosi jego nogi, dziecko unosi się na rękach i w ten sposób się przemieszczacie.
 
RZUTY DO CELU
Potrzebujemy:
skarpetki, inne niewielkie „materiałowe zawijasy” ( związana w supeł ściereczka, rękawiczki), pojemniki, pudełka, miski.
Wykonanie:
Dziecko rzuca skarpetkami do pudła prawą i lewą ręką na zmianę, rzuca oburącz, lewą ręką do pudła po prawej stronie i na odwót. Możecie również bawić się w celowanie w pozycji siedzącej na podłodze, wówczas do wyznaczonego pola na podłodze celować będą stopy.